Τον Φεβρουάριο του 2020, η Harriet de Wit, καθηγήτρια ψυχιατρικής και συμπεριφορικής επιστήμης στο Πανεπιστήμιο του Σικάγο, διεξήγαγε ένα πείραμα, ερευνώντας αν το MDMA ενισχύει την ευχάριστη αίσθηση της κοινωνικής επαφής σε υγιείς εθελοντές.

Ήταν μια συνηθισμένη Τρίτη, όταν ο Mike Bremmer, βοηθός ερευνητής της de Wit εμφανίστηκε ανήσυχος στην πόρτα του γραφείου της. Πριν από λίγο, ο τελευταίος συμμετέχων στην «τυφλή» δοκιμή (οι εθελοντές δεν γνωρίζουν τι τούς χορηγήθηκε), ένας άνδρας ονόματι Brendan, είχε συμπληρώσει το τυπικό ερωτηματολόγιο στο τέλος της διαδικασίας.

Στο κάτω μέρος της φόρμας, είχε γράψει, περιέργως, με έντονα γράμματα: «Αυτή η εμπειρία με βοήθησε να λύσω ένα εξουθενωτικό προσωπικό ζήτημα. Γκουγκλάρετε το όνομά μου. Τώρα ξέρω τι πρέπει να κάνω». Διαβάζοντας το αινιγματικό αυτό μήνυμα, τόσο ο Bremmer όσο και η de Wit ταράχτηκαν.

«Πραγματικά, πρέπει να το εξετάσουμε», ανέφερε η de Wit, πληκτρολογώντας στο Google το όνομα του Brendan. Αυτό που ανακάλυψαν ήταν κάθε άλλο, παρά καθησυχαστικό: Μέχρι πριν από λίγους μήνες, ο Brendan ήταν ο επικεφαλής, για τις Μεσοδυτικές Πολιτείες των ΗΠΑ, της Identity Evropa, μιας διαβόητης αμερικανικής νεοναζιστικής οργάνωσης λευκών που μετονομάστηκε το 2019 σε Κίνημα Αμερικανικής Ταυτότητας. Δύο μήνες νωρίτερα, ακτιβιστές της Αντιφασιστικής Δράσης του Σικάγο είχαν αποκαλύψει την ταυτότητά του, με αποτέλεσμα να τεθεί στο περιθώριο.

Η de Wit ήταν πλέον ιδιαίτερα αναστατωμένη. Είχε μόλις χορηγήσει ναρκωτικά σε έναν ατιμασμένο λευκό ρατσιστή και ποιος ξέρει τι ήταν ικανός να κάνει τώρα. «Πήγαινε και ρώτα τον τι εννοεί με το “Ξέρω τι πρέπει να κάνω”», προέτρεψε τον βοηθό της, προσθέτοντας: «Αν σκοπεύει να πάρει ένα αυτόματο ή κάτι τέτοιο, πρέπει να επέμβουμε».

Ένα δολοφονικό αμόκ αποδείχτηκε τελικά το ακριβώς αντίθετο από ό,τι είχε στο μυαλό του ο Brendan. Όπως ξεκαθάρισε στον Bremmer, αυτό που μόλις είχε συνειδητοποιήσει ότι έπρεπε να κάνει, ήταν να μοιράσει… αγάπη.

«Η αγάπη είναι το πιο σημαντικό πράγμα. Τίποτα δεν έχει σημασία χωρίς αγάπη», ανέφερε χαρακτηριστικά στον σαστισμένο ερευνητή και τα πράγματα πήραν μια απρόσμενη, όσο και συναρπαστική τροπή.

Όταν η de Wit μοιράστηκε αυτήν την ιστορία με τη Rachel Nuwer, δημοσιογράφο με ειδίκευση στην επιστήμη, σχεδόν δύο χρόνια μετά το περιστατικό, αδυνατούσε ακόμη να το πιστέψει.

«Δεν είναι καταπληκτικό;», ανέφερε με ενθουσιασμό, συμπληρώνοντας: «Είναι αυτό που λένε όλοι γι΄ αυτό το καταραμένο ναρκωτικό, ότι κάνει τους ανθρώπους να νιώθουν αγάπη. Το να σκεφτείς ότι μια ουσία θα μπορούσε να αλλάξει τις πεποιθήσεις και τις σκέψεις κάποιου χωρίς καμία προσδοκία – είναι συγκλονιστικό».

Η Nuwer μελέτησε, τα τελευταία χρόνια, την επιστημονική έρευνα και τις ιατρικές δυνατότητες του MDMA για τις ανάγκες του βιβλίου της “I Feel Love: MDMA and the Quest for Connection in a Fractured World”.

«Έμαθα πώς αυτό το άλλοτε κακολογημένο ναρκωτικό επανέρχεται τώρα ως θεραπευτικός παράγοντας, έναν ρόλο που έπαιζε παλιά στις δεκαετίες του 1970 και του 1980, πριν από την ποινικοποίησή του. Εάν συμβεί αυτό, το MDMA – κι άλλες ψυχεδελικά υποβοηθούμενες θεραπείες – θα μπορούσαν να μεταμορφώσουν το πεδίο της ψυχικής υγείας μέσω ευρείας κλινικής χρήσης εντός και εκτός ΗΠΑ, για την αντιμετώπιση τραυμάτων και πιθανώς και άλλων καταστάσεων, συμπεριλαμβανομένων της κατάθλιψης, των διαταραχών λόγω χρήσης ουσιών, αλλά και των διατροφικών», υπογραμμίζει στο BBC.

Θα μπορούσε το MDMA να αλλάξει και τις πεποιθήσεις των ανθρώπων;

«Το MDMA δεν φαίνεται να μπορεί να απελευθερώσει από μόνο του, με μαγικό τρόπο, τους ανθρώπους από τις προκαταλήψεις, τον φανατισμό ή το μίσος» ξεκαθαρίζει, ωστόσο «ορισμένοι ερευνητές έχουν αρχίσει να αναρωτιούνται εάν θα μπορούσε να είναι ένα αποτελεσματικό εργαλείο για να ωθήσει ανθρώπους, που είναι ήδη κάπως προετοιμασμένοι να επανεξετάσουν την ιδεολογία τους, προς έναν νέο τρόπο οπτικής των πραγμάτων».

Ενώ το MDMA δεν μπορεί να διορθώσει τους παράγοντες προκατάληψης και αποξένωσης σε κοινωνικό επίπεδο, σε ατομική βάση μπορεί να κάνει τη διαφορά.

«Σε ορισμένες περιπτώσεις, το ναρκωτικό μπορεί ακόμη και να βοηθήσει τους ανθρώπους να δουν μέσα από την ομίχλη των διακρίσεων και του φόβου που χωρίζει πολλούς από εμάς», τονίζει χαρακτηριστικά η δημοσιογράφος.

Όταν η De Wit τής εξομολογήθηκε την ιστορία του Brendan, ήθελε να μάθει περισσότερα για το τι συνέβη από τον ίδιο. Έτσι τον Δεκέμβριο του 2021, εκείνος δέχθηκε να τη συναντήσει με τον όρο να μην αποκαλυφθεί το επώνυμό του, καθώς προσπαθεί να διαγράψει το παρελθόν του.

«Καθώς ανέβαινα με το ασανσέρ στο διαμέρισμά του, σε ένα πολυτελές πολυώροφο κτήριο με θέα τη λίμνη Μίσιγκαν, ένιωσα ένα φτερούγισμα νευρικότητας. Δεν ήμουν σίγουρη για το τι είδους άτομο θα συναντούσα και είχα στείλει μεταξύ σοβαρού και αστείου μήνυμα σε δυο φίλους για να ενημερώσουν πού να με αναζητήσουν σε περίπτωση που εξαφανιστώ. Αυτό που δεν περίμενα ήταν πόσο συνηθισμένος θα φαινόταν ο 31χρονος που άνοιξε την πόρτα: φορούσε ένα μπλε καρό πουκάμισο, είχε όμορφα κουρεμένα μαλλιά και ένα φιλικό χαμόγελο», εκμυστηρεύτηκε.

Αφού κρέμασε ευγενικά το παλτό της, εξήγησε πως όταν ήταν λευκός εθνικιστής ηγέτης, η καλλιέργεια ενός αέρα κανονικότητας ήταν ακριβώς το ζητούμενο. «Ήθελα πραγματικά να είναι για παιδιά που βγάζουν πολλά χρήματα, που είναι μορφωμένα και που θα μπορούσαν να αισθάνονται άνετα να ενταχθούν σε τέτοιου είδους κοινότητες. Ήθελα να το κανονικοποιήσω», εξομολογήθηκε.

«Δεν είχα κολλήσει με τον λευκό εθνικισμό έως ότου ο Τραμπ κατέβηκε υποψήφιος»

Ο Brendan μεγάλωσε σε μια ιρλανδική καθολική οικογένεια, σε ένα εύπορο προάστιο του Σικάγο. Στο γυμνάσιο είχε φιλελεύθερες απόψεις, ωστόσο στο Πανεπιστήμιο του Illinois Urbana-Champaign μυήθηκε στον λευκό εθνικισμό.

Αφού εντάχθηκε σε μια αδελφότητα που αποτελείτο κυρίως από συντηρητικούς Ρεπουμπλικάνους άνδρες, άρχισε να διαβάζει αντισημιτικά βιβλία συνωμοσίας, βουτώντας σε έναν βούρκο γεμάτο ρατσισμό και σεξισμό. Παράλληλα, επηρεάστηκε από τη λαϊκιστική ρητορική του Ντόναλντ Τραμπ κατά τη διάρκεια της προεδρικής εκστρατείας του.

«Η ομιλία του για τους Μεξικανούς βιαστές, η μανία με το τείχος στα σύνορα και την απέλαση όλων, την απαγόρευση των μουσουλμάνων – δεν είχα κολλήσει πραγματικά με τον λευκό εθνικισμό έως ότου ο Τραμπ κατέβηκε υποψήφιος για πρόεδρος», θυμάται ο Brendan.

Τελικά έγινε μέλος της Identity Evropa για να έρθει πιο κοντά με άλλα άτομα που μοιράζονταν τις ίδιες απόψεις. Ιδιαίτερα ενεργό μέλος, παραβρέθηκε στη διαβόητη συγκέντρωση «Ενώστε τη Δεξιά» στο Σάρλοτσβιλ και γρήγορα ανέβηκε στις τάξεις της οργάνωσης.

Αρχικά έγινε συντονιστής για το Ιλινόις και στη συνέχεια για τις Μεσοδυτικές Πολιτείες, ενώ ταξίδεψε στην Ευρώπη και σε όλες τις ΗΠΑ για να συναντήσει άλλες λευκές εθνικιστικές ομάδες, με απώτερο στόχο να μετατρέψει το κίνημα σε κυρίαρχο ρεύμα.

Πιθανότατα ο Brendan θα συνέχιζε τη δράση του αν δεν διέρρεε η ταυτότητά του, χάρη σε μια ομάδα αντιφασιστών ακτιβιστών που δημοσίευσε τα στοιχεία του ίδιου και περισσότερων από 100 άλλων μελών της Identity Evropa. Απολύθηκε αμέσως από τη δουλειά του και τέθηκε στο περιθώριο από τους ομοϊδεάτες του που μέχρι τότε θεωρούσε «αδέρφια» του.

«Οι σχέσεις με τους άλλους ανθρώπους ήταν το μόνο που είχε σημασία»

Ήταν αρχή του 2020, όταν ο Brendan «έπεσε» πάνω σε μια διαφήμιση στο Facebook για κάποια έρευνα δοκιμής ναρκωτικών στο Πανεπιστήμιο του Σικάγο. Αποφάσισε να κάνει αίτηση απλώς για να έχει κάτι να κάνει, κερδίζοντας παράλληλα λίγα χρήματα. Σε μία από τις επισκέψεις στο πρόγραμμα, του χορηγήθηκε ένα χάπι. Δεν το ήξερε, αλλά μόλις είχε πάρει 110 mg MDMA.

Εκείνη την εποχή, ο Brendan βρισκόταν «ακόμη στο στάδιο της άρνησης» μετά τη δημοσιοποίηση της ταυτότητάς του. Είχε μετανιώσει και ήταν «τσακισμένος» από τις τύψεις – όχι για τα πιστεύω του, τα οποία δεν είχαν αλλάξει, αλλά για τα λάθη που τον είχαν φέρει σε αυτή τη δυσμενή θέση.

Μισή περίπου ώρα ωστόσο μετά τη λήψη του χαπιού, άρχισε να νιώθει περίεργα. «Περίμενε λίγο – γιατί το κάνω αυτό; Γιατί σκέφτομαι έτσι; Γιατί σκέφτηκα ποτέ ότι ήταν εντάξει να θέτω σε κίνδυνο τις σχέσεις με σχεδόν όλους τους ανθρώπους στη ζωή μου;», άρχισε να αναρωτιέται.

Τότε, ο Bremmer τον πήρε για να συνεχίσουν το πείραμα. Τον έβαλε μέσα σε έναν μαγνητικό τομογράφο και άρχισε να γαργαλάει τον πήχη του με ένα πινέλο, ζητώντας του να αξιολογήσει πόσο ευχάριστα ένιωθε.

Mια μοναδική και τόσο ισχυρή λέξη ξεπήδησε στο μυαλό του: επαφή

«Παρατήρησα ότι με έκανε πιο χαρούμενο η εμπειρία της αφής», θυμάται ο Brendan, προσθέτοντας: «Σταδιακά άρχισα να το βαθμολογώ όλο και ψηλότερα».

Καθώς απολάμβανε το ευχάριστο συναίσθημα, μια μοναδική και τόσο ισχυρή λέξη ξεπήδησε στο μυαλό του: επαφή.

Ξαφνικά έγινε τόσο προφανές: Οι σχέσεις με τους άλλους ανθρώπους ήταν το μόνο που είχε σημασία.

«Αυτό είναι κάτι που δεν μπορείς πραγματικά να περιγράψεις με λόγια, αλλά ήταν τόσο βαθύ. Σκέφτηκα τις σχέσεις μου με άλλους ανθρώπους όχι ως διακριτά όρια με ξεχωριστές οντότητες, αλλά περισσότερο ως «είμαστε όλοι ένα» και ότι είχα χάσει τελείως το νόημα. Δεν είχα απολαύσει τη χαρά που έχει να προσφέρει η ζωή», παραδέχεται.

Δεσμεύτηκε να αλλάξει και το έδειξε

Το ίδιο βράδυ, ο Brendan επικοινώνησε με έναν πρώην ακτιβιστή της Αντιφασιστικής Δράσης του Σικάγο, τον «S», ο οποίος είχε διεισδύσει κρυφά στην Identity Evropa, πριν αποκαλύψει την ταυτότητά του.

Αρχικά εκείνος εμφανίστηκε ιδιαίτερα δύσπιστος, ακούγοντας τον Brendan να ισχυρίζεται πως το MDMA τον είχε κάνει να θέλει να δώσει προτεραιότητα στις σχέσεις του με άλλους ανθρώπους.

Πείστηκε και έγινε ενθουσιώδης όταν ο Brendan έδειξε έμπρακτα την ειλικρινή του δέσμευση για αλλαγή: προσέλαβε έναν σύμβουλο πολυπολιτισμικότητας, ισότητας και ένταξης στην κοινωνία, ενώ παράλληλα άρχισε θεραπεία, διαλογισμό, αλλά και να δουλεύει με τον εαυτό του διαβάζοντας εκπαιδευτικά βιβλία.

Ο «S» εξακολουθεί να επικοινωνεί τακτικά με τον Brendan και πιστεύει πλέον ότι η μεταμέλεια και οι προσπάθειές του για αλλαγή είναι ειλικρινείς.

«Είναι δύο χρόνια που δουλεύουμε μαζί, προσπαθώντας να τον αποσυνδέσουμε από πράγματα τα οποία ήταν επιβλαβή, να τον επανεντάξουμε στην κοινωνία με ενθάρρυνση και να τον εκπαιδεύσουμε ιδεολογικά», ανέφερε ο «S», προσθέτοντας: «Νομίζω ότι προσπαθεί να βελτιώσει τον εαυτό του και να δουλέψει με αυτόν, και νομίζω ότι η εμπειρία με το MDMA είχε αποτέλεσμα. Ήταν ένα λιθαράκι για την αλλαγή του και με την πάροδο του χρόνου, νομίζω, η σκέψη της εμπειρίας είχε μεγαλύτερο αντίκτυπο πάνω του από ό,τι απαραιτήτως η ίδια η εμπειρία».

Ωστόσο, ο Brendan εξακολουθεί να δυσκολεύεται να συνάψει σχέσεις με άτομα που επιθυμεί. Είχε μόλις περάσει την Ημέρα των Ευχαριστιών μόνος και επίσης, δεν έχει εγκαταλείψει εντελώς την προκατειλημμένη ιδεολογία του. Κάτι που δεν είναι σίγουρο ότι θα συμβεί ποτέ.

«Υπάρχουν στιγμές που έχω ρατσιστικές ή αντισημιτικές σκέψεις, σίγουρα», εξομολογείται, «αλλά τώρα μπορώ να αναγνωρίσω ότι αυτού του είδους τα μοτίβα σκέψης με βλάπτουν περισσότερο από οποιονδήποτε άλλον».

MDMA, όπως η μαμά αρκούδα

Ενώ η εμπειρία του Brendan είναι σπάνια, δεν είναι όμως μοναδική και χωρίς προηγούμενο. Στη δεκαετία του 1980, ένας από τους σκαπανείς των θεραπειών με τη βοήθεια MDMA, ο Requa Greer, χορήγησε το ναρκωτικό σε έναν πιλότο που είχε μεγαλώσει σε ρατσιστικό περιβάλλον, «κληρονομώντας» αυτές τις απόψεις. Αποδεχόταν έτσι τον ακραίο τρόπο σκέψης του ως φυσιολογικό.

Το MDMA, ωστόσο, «του έδωσε ένα ξεκάθαρο όραμα ότι ο ρατσισμός ήταν και λάθος και κακό», αναφέρει ο Greer.

Όσο σπάνιες πάντως κι αν είναι, ιστορίες σαν αυτές ερεθίζουν τους επιστήμονες να ερευνήσουν την πιθανή δυνατότητα του MDMA να «επηρεάζει τις αξίες και τις προτεραιότητες ενός ατόμου», όπως έγραψαν η de Wit και αρκετοί συν-συγγραφείς της μελέτης που δημοσίευσαν για τον Brendan, στο περιοδικό Biological Psychiatry το 2021.

«Εάν οι εξτρεμιστικές απόψεις τροφοδοτούνται από φόβο, θυμό και γνωστικές προκαταλήψεις, μήπως αυτά μπορούν να γίνουν στόχοι φαρμακολογικής παρέμβασης;», αναρωτιούνται οι ερευνητές.

Από νευρολογική άποψη, αυτό είναι λογικό. Η έρευνα δείχνει ότι η ωκυτοκίνη – μία από τις βασικές ορμόνες που το MDMA ενεργοποιεί τους νευρώνες να απελευθερώσουν – προκαλεί απόκριση «στοργής και υπεράσπισης» σε όλο το ζωικό βασίλειο. Για παράδειγμα, η ίδια ωκυτοκίνη που «διεγείρει» μια μητέρα αρκούδα να μεγαλώσει το νεογέννητό της, τροφοδοτεί επίσης την οργή της όταν αντιλαμβάνεται απειλή γι΄ αυτό.

Στους ανθρώπους, η ωκυτοκίνη ενισχύει επίσης το αίσθημα της φροντίδας προς τα συμπαθή μέλη της ομάδας ενός ατόμου, αλλά και προς τους ξένους που ανήκουν στην ίδια ομάδα, ωστόσο πυροδοτεί εχθρικά συναισθήματα για άτομα από ανεπιθύμητες ομάδες.

Σε μια άλλη μελέτη του 2010 που δημοσιεύτηκε στο Science, οι άνδρες που εισέπνευσαν ωκυτοκίνη είχαν τρεις φορές μεγαλύτερη πιθανότητα να δωρίσουν χρήματα σε μέλη της ομάδας τους κατά τη διάρκεια ενός παιχνιδιού, ενώ ήταν και πιο πιθανό να καταφερθούν με σκληρά λόγια εναντίον των αντιπάλων τους επειδή δεν χάρισαν αρκετά.

Η κρίσιμη περίοδος του εγκεφάλου

Την ίδια ώρα, σύμφωνα με έρευνα που δημοσιεύτηκε στο Nature από τον νευροεπιστήμονα του Πανεπιστημίου Johns Hopkins, Gül Dölen, το MDMA και άλλα ψυχεδελικά – συμπεριλαμβανομένης της ψιλοκυβίνης, του LSD, της κεταμίνης και της ιμπογκαΐνης – λειτουργούν θεραπευτικά «ανοίγοντας ξανά μια κρίσιμη περίοδο στον εγκέφαλο». Οι κρίσιμες περίοδοι είναι (κλειστά πλέον) παράθυρα «ευκολοπιστίας» που εμφανίζονται συνήθως στην παιδική ηλικία, όταν ο εγκέφαλός μας είναι πιο εύπλαστος και προετοιμασμένος να μάθει νέα πράγματα.

Αλλά τα ευρήματα της Dölen και των συναδέλφων της υποδεικνύουν επίσης ότι, χωρίς τις κατάλληλες προϋποθέσεις, το MDMA και άλλα ψυχεδελικά, πιθανότατα δεν ανοίγουν ξανά κρίσιμες περιόδους, κάτι που σημαίνει ότι δεν θα έχουν μία αυθόρμητη αποκαλυπτική επίδραση, απαλλάσσοντας κάποιον από τις ακραίες πεποιθήσεις του.

Όπως αποκάλυψε επίσης στη Nuwer ένας ακτιβιστής για τα ναρκωτικά με έδρα την Καμπούλ, ορισμένα μέλη των Ταλιμπάν χρησιμοποιούν το MDMA για να «συνδεθούν» με το θείο κατά τη διάρκεια της προσοχής και των ψαλμωδιών, ενώ στη Δύση, πολλά μέλη ακροδεξιών πολιτικών κινημάτων, συμπεριλαμβανομένων νεοναζιστικών ομάδων, έχουν επίσης ιστορικό λήψης MDMA και άλλων ψυχεδελικών.

«Αυτό υποδηλώνει», γράφουν οι ερευνητές, «ότι τα ψυχεδελικά είναι μη συγκεκριμένοι, πολιτικά πολυδύναμοι ενισχυτές ό,τι συμβαίνει στο κεφάλι κάποιου, χωρίς ιδιαίτερη κατεύθυνση στους άξονες συντηρητισμού-φιλελευθερισμού ή αυταρχισμού-ισότητας».

Ένας όλο και αυξανόμενος όγκος επιστημονικών στοιχείων «μαρτυρά» έτσι ότι η ανθρώπινη ικανότητα για συμπόνια, καλοσύνη, ενσυναίσθηση, ευγνωμοσύνη, αλτρουισμό, δικαιοσύνη, εμπιστοσύνη και συνεργασία είναι βασικό χαρακτηριστικό της φύσης μας.

«Εάν το MDMA, με την κατάλληλη προετοιμασία, μπορεί να μας ωθήσει να αγκαλιάσουμε αυτήν την κατάσταση ύπαρξης, τότε η ιδέα της χρήσης του ναρκωτικού ως βοήθημα για να γίνει ο κόσμος πιο στοργικός, με λιγότερο μίσος, μπορεί να είναι κάτι περισσότερο από ένα απλό όνειρο», τονίζει η Nuwer.

Γιατί η ενσυναίσθηση είναι ίσως το μόνο όπλο στην ανθρώπινη φαρέτρα που μπορεί να μας απαλλάξει από την κατάρα της ξενοφοβίας.

Εξάλειψη του ρατσισμού και επούλωση τραυμάτων με MDMA

Από την πλευρά της, η Natalie Ginsberg, υπεύθυνη παγκόσμιας επιρροής στην Πολυκλαδική Ένωση για Ψυχεδελικές Σπουδές (Maps) – μια μη κερδοσκοπική ομάδα που πρωτοστάτησε στην έρευνα για το MDMA – οραματίζεται επίσης τη χρήση του ναρκωτικού σε εργαστήρια που στοχεύουν στην εξάλειψη του ρατσισμού ή ως σημείου επαφής ανθρώπων από αντίθετες πλευρές των ίδιων πολιτισμικών ιστοριών, βοηθώντας στην επούλωση τραυμάτων μεταξύ των γενεών.

«Αν δώσετε MDMA σε σκληροπυρηνικούς εχθρούς, από κάθε πλευρά, δεν νομίζω ότι θα κάνει πολύ καλό. Αλλά αν ξεκινήσετε με ανοιχτόμυαλα άτομα και από τις δύο πλευρές, τότε νομίζω ότι μπορεί να λειτουργήσει. Μπορείτε να βελτιώσετε την επικοινωνία και να δημιουργήσετε ενσυναίσθηση μεταξύ των ομάδων, βοηθώντας τους ανθρώπους να αναλύουν τον κόσμο από μια πιο ισορροπημένη οπτική και όχι με δυσπιστία λόγω φόβου ή άγχους», τονίζει.

Το 2021, η Ginsberg και ο Rick Doblin (ιδρυτής της Maps) συνέγραψαν μια μελέτη που διερεύνησε τη δυνατότητα ομαδικής χρήσης του αγιαουάσκα – ενός φυτικού ψυχεδελικού – με σκοπό τη γεφύρωση των διαφορών μεταξύ Παλαιστινίων και Ισραηλινών. Τα ευρήματα ήταν ελπιδοφόρα και πλέον φιλοδοξούν να πραγματοποιήσουν μια παρόμοια μελέτη χρησιμοποιώντας MDMA.

Το MDMA δεν πρόκειται πάντως να βάλει τέλος στον πόλεμο, τον φανατισμό και την πόλωση, πόσο μάλλον να μεταμορφώσει μόνιμα τις αντικοινωνικές νυχτερίδες σε κοινωνικές πεταλούδες. Αλλά θα μπορούσε, σύμφωνα με την Nuwer, να βρεθεί ένας ρόλος γι΄ αυτό και γι΄ άλλα ψυχεδελικά, ώστε να παρακινήσουν τους ανθρώπους να βλέπουν καλύτερα ο ένας τον άλλον ως συνάνθρωπο.

Ο Brendan συμφωνεί ότι κανένα φάρμακο, από μόνο του, δεν θα αλλάξει τις απόψεις των υπέρμαχων της λευκής φυλής ή θα τερματίσει την πολιτική σύγκρουση στις ΗΠΑ.

«Πολλοί από αυτούς τους τύπους που καταλήγουν σε αυτά τα κινήματα έχουν ιστορία χρήσης MDMA» επισημαίνει, ωστόσο πιστεύει ότι, με το σωστό πλαίσιο και νοοτροπία, το MDMA θα μπορούσε να είναι χρήσιμο για ανθρώπους που είναι ήδη τουλάχιστον «κάπως ανοιχτοί» στην επανεξέταση των ιδεολογιών τους, όπως ήταν και για τον ίδιο.

«Με βοήθησε να δω τα πράγματα με διαφορετικό τρόπο. Κάτι που δεν θα κατάφερνε ποτέ καμία ψυχοθεραπεία ή αντιρατσιστική βιβλιογραφία. Πιστεύω πραγματικά ότι ήταν μια πρωτοποριακή εμπειρία», κατέληξε.

Με πληροφορίες από BBC