Πώς βιώνουν τη χαρά, το θυμό και τη λύπη άνθρωποι από διαφορετικά μέρη του κόσμου; Υπάρχουν κοινά στοιχεία ή τα επίπεδα θετικών και αρνητικών συναισθημάτων διαφέρουν ανάλογα με τον τόπο καταγωγής;

Τα συναισθήματα είναι οι αντιδράσεις που βιώνουμε σε διάφορα ερεθίσματα. Μπορεί να είναι θετικά, όπως το να αισθανόμαστε χαλαροί και να απολαμβάνουμε αυτό που κάνουμε ή αρνητικά, όπως όταν είμαστε θυμωμένοι ή ανήσυχοι. Επηρεάζει όμως η χώρα καταγωγής μας τον τρόπο που χαιρόμαστε ή βιώνουμε εκνευρισμό; Η απάντηση είναι ξεκάθαρα ναι!

Μελέτη που επικαλείται το The Conversation και στην οποία συμμετείχαν περισσότεροι από 50.000 ενήλικες από διάφορες χώρες (Ισπανία, Μεξικό, Ινδία, Κίνα, Ρωσία, Γκάνα, Νότια Αφρική, Φινλανδία και Πολωνία) αξιολόγησε τον βαθμό στον οποίο οι άνθρωποι νιώθουν διαφορετικά συναισθήματα.

Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι όσοι προέρχονται από τη Φινλανδία, την Κίνα, την Γκάνα και τη Νότια Αφρική εκφράζουν λιγότερα αρνητικά συναισθήματα. Όσον αφορά στα θετικά, εκεί φαίνεται να υπάρχουν περισσότερα κοινά στοιχεία μεταξύ των χωρών, με τους συμμετέχοντες από τα αφρικανικά έθνη να παρουσιάζουν υψηλότερες τιμές.

Παθογόνα τα συναισθήματα στην Κίνα

Η κουλτούρα μπορεί να επηρεάσει τον τρόπο με τον οποίο οι άνθρωποι προβάλλουν τα συναισθήματά τους. Για παράδειγμα, στην Κίνα η έκφραση συναισθημάτων διαφέρει από άλλους πολιτισμούς ως προς τη χαμηλή συχνότητα, την ένταση και τη διάρκεια.

Στην Κίνα, επικρατεί η αντίληψη ότι τα συναισθήματα είναι παθογόνα

Στην πραγματικότητα, υπάρχει στη χώρα η αντίληψη ότι τα συναισθήματα είναι παθογόνα – δηλαδή διαταράσσουν τη φυσιολογική λειτουργία του σώματος – κάτι που, όπως είναι λογικό, αποθαρρύνει την έκφρασή τους.

Παράλληλα, οι Φινλανδοί τείνουν να είναι συναισθηματικά συγκρατημένοι και σπάνια σημειώνουν υψηλά ποσοστά στην έκφραση της χαράς ή του θυμού. Εξάλλου, η φινλανδική λέξη sisu σημαίνει επίδειξη δύναμης, στωικότητας και ανθεκτικότητας.

Αντίστοιχα, οι κοινωνικές νόρμες σε ορισμένες αφρικανικές χώρες που αναλύθηκαν σε μία άλλη μελέτη σε Γκάνα, Νιγηρία, Νότια Αφρική, Τανζανία και Ζιμπάμπουε επισημαίνουν τα αρνητικά συναισθήματα ως ανεπιθύμητα.

Η μοναξιά αυξάνει τα επίπεδα κατάθλιψης

Ένας από τους μεγαλύτερους εχθρούς της συναισθηματικής ευημερίας ενός ατόμου ανεξαρτήτως από πού κατάγεται είναι η ανεπιθύμητη μοναξιά. Το συναίσθημα που επηρεάζεται περισσότερο από αυτή είναι η κατάθλιψη, ιδιαίτερα στις ευρωπαϊκές χώρες. Τα υψηλότερα επίπεδα μοναξιάς αντιστοιχούν σε υψηλότερα επίπεδα κατάθλιψης αλλά και χαμηλότερα επίπεδα θετικών συναισθημάτων.

Γυναίκα βιώνει τα συναισθήματα της λύπης και της μοναξιάς κοντά σε λίμνη
Aπό τους μεγαλύτερους εχθρούς της συναισθηματικής ευημερίας είναι η μοναξιά / Πηγή: envato

Παραδόξως, σε μία μόνο χώρα, το Μεξικό, η μοναξιά δεν συσχετίστηκε με κανένα συναίσθημα. Προηγούμενα στοιχεία επιβεβαιώνουν ότι οι αρνητικές συνέπειες της μοναξιάς στο μεξικανικό πληθυσμό μετριάζονται από τις κοινωνικές αλληλεπιδράσεις και την οικογενειακή υποστήριξη.

Παράλληλα, η κοινωνική συμμετοχή συνδέεται με υψηλότερα θετικά συναισθήματα και η εμπιστοσύνη στην κοινωνία με χαμηλότερα αρνητικά. Γενικότερα, το να εμπιστευόμαστε του άλλους ενισχύει το αίσθημα ασφάλειας, φέρνει ηρεμία στην καθημερινή ζωή, τονώνει τη συνεργασία και αυξάνει την αντίληψη της κοινωνικής υποστήριξης.

Η υποκειμενική αίσθηση της μοναξιάς έχει ίσως μεγαλύτερη επιρροή στα καθημερινά συναισθήματα των ανθρώπων, σε σχέση με μία αντικειμενική παράμετρο, όπως το να μένει κάποιος μόνος, είτε το επιθυμεί είτε όχι.

Κοινωνική συνοχή και συναισθηματική ευημερία

Τα ανθρώπινα όντα έχουν από τη φύση τους τη τάση να δημιουργούν κοινωνικές ομάδες. Οι επαφές αυτές είναι σχετικές με τα συναισθήματα σε όλες τις χώρες, αλλά η μορφή και η ισχύς των σχέσεων εξαρτώνται από τη χώρα και τον πολιτισμό.

Ως εκ τούτου, θα πρέπει να εφαρμόζονται πολιτικές για την προώθηση της συναισθηματικής ευημερίας, λαμβάνοντας υπόψη τα διαφορετικά πολιτισμικά περιβάλλοντα.

Για παράδειγμα, θα μπορούσε να ενισχυθεί η κοινωνική συνοχή, με το να δίνεται στους ανθρώπους η ευκαιρία να συμμετέχουν στην κοινότητα μέσω προγραμμάτων εθελοντισμού. Επιπλέον, η πρόσβαση σε δραστηριότητες αναψυχής μπορεί να οδηγήσει στην αποφυγή της μοναξιάς και της απομόνωσης, καθώς και στην ενίσχυση της κοινωνικής εμπιστοσύνης.

Παράλληλα, θα ήταν απαραίτητο να δημιουργηθεί ένας διεθνής διάλογος για τη μοναξιά, έτσι ώστε να μειωθούν οι επιπτώσεις της στη συναισθηματική ευημερία των ανθρώπων.

Με πληροφορίες από: The Conversation